Arnulf- de 'vader' van De Wonne is overleden
Arnulf- door de ogen van Anja Thönelt
Arnulf- De aanraker in mijn leven
Een bezoek met het studentenpastoraat raakt een oude wens in mij en bepaalde mijn toekomst.
Van de meeleeftijd in de Wonne Enschede tot het opstarten van de Wonne Glanerbrug.
Een zaadje was gezaaid.
Arnulf - De voorlever in mijn leven
Geleefd geloof, levendig geloof, Arnulf straalde het uit. Ik kon als het ware meeliften, mijn keuzes spiegelen en mijn eigen weg ontdekken.
Ik ben weer gaan studeren om geestelijk verzorger te worden.
Een zaadje ontkiemde en begon te groeien.
Arnulf - De be-moediger in mijn leven
Geloof in voorzienigheid… Toen we met de Wonne Glanerbrug in zwaar weer zaten zei Arnulf: Als de Wonne nodig is, dan is er ook altijd weer een weg. Is de Wonne als opvangplek niet meer nodig? Dat is eigenlijk een nog veel mooier moment.
Arnulf leefde authentiek en oprecht. Zijn enig paar schoenen gaf hij aan de deur aan een blootvoetse dakloze. …en terwijl hij zelf op blote voeten verder liep in afwachting dat er via de kringloop een ander paar voor hem binnen zou komen, ging de deurbel. De dakloze gaf Arnulf zijn schoenen terug met de woorden: ze zitten niet zo lekker.
Een moedig besluit: mijn leven in Gods hand.
Een zaadje is tot bloei gekomen.
Arnulf- De bewaarder in mijn leven
Arnulf schonk aandacht op een diepe en alomvattende manier: Hij verbond zich met de natuur, de mensen, met jullie, met mij. Hij vervlocht en ver-knoopte zich. Zijn leven was één groot weefgetouw. Hij zag de gloed van de zon in het hout dat verbrandt werd, hij zag de schoonheid in gedroogde bloemen, die hij in de gangen van de Wonne ophing en kunstig rangschikte op schalen, die ik vervolgens als ‘rommel’ opruimde op mijn jonge nog-niet-goed-kijkende leeftijd. Hij zag de potentie in dingen die afgedankt waren en maakte een bloemen en kruidentuin-spiraal omringt door lege stenen kruiken, hij was verbonden met de natuur en mensen op een zeer innige wijze. Hij bewaarde en koesterde het afgedankte.
Arnulfs kas staat in onze tuin in Glanerbrug en als ik plantjes aan het verspenen ben, gaan mijn gedachten vaak terug aan zijn zorg en liefde voor de tuin.
Een zaadje heeft zich vermenigvuldigd en draagt zelf vrucht.
Bij de uitgang willen wij jullie graag iets meegeven… een klein papieren bloemetje. Niet zomaar een papierenbloem, maar één met de gestolde kiemkracht van zaadjes. Als jullie de bloemetjes op wat potgrond doen en water geven, kunnen de zaadjes ontkiemen. Net zoals de herinneringen steeds weer mogen opkomen en ons laten na- genieten van ons leven samen met Arnulf.